ေဆးပညာ ေလာကတြင္ ခနၶာေဗဒဆိုင္ရာ ေလ့က်င့္သင္ျကားရန္အတြက္ အသံုးျပုနိုင္သည့္ အေလာင္းမွာ တစ္နွစ္လွ်င္ ၁၅ ဦး ခန့္သာ ရရွိသျဖင့္ သင္ျကားေရးအတြက္ အလြန္နည္းပါးေျကာင္း ေမ ၂၂ ရက္က ရန္ကုန္ျမို့၊ ေဆးတကၠသိုလ္(၁) တြင္ ျပုလုပ္သည့္ မ်က္ျကည္လွြာ၊ ခနၶာကိုယ္နွင့္ ကိုယ္တြင္းအဂၤါ လစဉ္စုေပါင္း လႉဒါန္းပြဲမွ သိရသည္။ “ခနၶာေဗဒဌာနက ပါေမာကၡ/ ဌာနမႉး ေဒါက္တာ ျမင့္စန္းနြယ္ ေျပာျပခ်က္အရ တစ္နွစ္ကိုမွ ၁၅ ေယာက္ပဲ အလႉခံပုဂၢိုလ္ ရရွိတယ္လို့ သိရတယ္။ ဒါက ေသဆံုးတဲ့အခါမွာ ကူးစက္ေရာဂါ မျဖစ္ဘူး။ သူတို့ ခနၶာေဗဒက လက္ခံနိုင္တဲ့ အေနအထား အေရအတြက္က တစ္နွစ္ကို အဲဒီဝန္းက်င္ေလာက္ ရတယ္လို့ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေျပာထားပါတယ္။ ဒါက သင္ျကားေရးအတြက္ အင္မတန္ နည္းပါးပါတယ္။လက္ေတြ့ပိုင္းဟာ အရမ္း အေရးျကီးပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို့လဲ ဆိုေတာ့ ေဆးကုသေရး၊ ခြဲစိတ္ေရးေတြမွာ ဒီခနၶာကိုယ္ေတြကိုသာ လက္ေတြ့က်က် မျပုလုပ္ထားဘူး ဆိုရင္ လူနာေတြအတြက္ အနၱရာယ္မ်ားပါတယ္။ သူတို့အေနနဲ့ လက္ေတြ့မ်ားမ်ား ျပုလုပ္နိုင္မွသာ သူတို့ရဲ့ လူနာေတြကို အသက္ရွင္ဖို့ ကယ္တင္နိုင္မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို့ လႉဒါန္းျခင္း ေဆးပညာသင္ျကားေရးအတြက္ အမ်ားျကီး အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစပါတယ္”ဟု မ်က္ျကည္လွြာ၊ ခနၶာကိုယ္နွင့္ ကိုယ္တြင္းအဂၤါ လႉဒါန္းမႈမ်ားကို ေဆာင္ရြက္နိုင္ရန္ တစ္ကိုယ္ေတာ္ကူညီသူ- ဒါးပိန္ျမို့မွ ဦးေဇသူကိုကိုက ေျပာျကားသည္။
လႉဒါန္းထားသူမ်ားမွ ေသဆံုးသြားသည့္ အခါတြင္ ゞင္းတို့၏ ခနၶာကိုယ္ကို လာေရာက္ ပို့ေဆာင္ရာတြင္ Normal Structure ကို ေလ့လာျခင္း ျဖစ္သည့္အတြက္ ကင္ဆာေရာဂါ ခံစားရ၍ ေသဆံုးသူမ်ား၊ ကူးစက္တတ္သည့္ ေရာဂါမ်ားျဖင့္ ေသဆံုးပါက ယင္းခနၶာအား အသံုးမျပုေျကာင္း သိရသည္။ ေမြးေန့မ်ား၊ ကုသိုလ္ဒါန ျပုျကသည့္ ေန့မ်ားတြင္ ယင္းကဲ့သို့ ခနၶာကိုယ္လႉသူ မ်ားျပားျပီး တစ္ေန့လွ်င္ အေယာက္ ၃၀ မွ ၄၀ ခန့္ ရွိေျကာင္း သိရသည္။
“လႉဒါန္းခ်င္သူေတြ အေနနဲ့လည္း လႉလို့ရေအာင္ လစဉ္ ၂၁ ရက္ေန့တိုင္း ဆရာဝန္ျကီးေတြနဲ့ ခ်ိတ္ဆက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ လုပ္ေဆာင္သြားမယ္။ ေနာက္လမွာလည္း ဒီေဆးတကၠသိုလ္မွာ လုပ္ျဖစ္ဖို့ မ်ားတယ္”ဟု ဦးေဇသူကိုကိုက ေျပာျကားသည္။
လႉဒါန္းသည့္အခါတြင္ အသက္ (၁၈နွစ္) ျပည့္ျပီးသူမ်ား အေနျဖင့္ ကိုယ္တိုင္လာေရာက္ လႉဒါန္းနိုင္ေျကာင္း ယင္းကဲ့သို့ ေလ့က်င့္သင္ျကားျခင္းကို ၁၆ ရာစုနွစ္ကတည္း က က်င့္သံုးလာခဲ့ေျကာင္း သိရသည္။
လႉဒါန္းျပီး အသံုးျပု၍ရသည့္ ခနၶာကိုယ္ လႉဒါန္းထားသူမ်ားကို အသံတိတ္ဆရာ၊ ဝိညာဉ္မဲ့ ဆရာမ်ားအျဖစ္ တင္စားျပီး ပူေဇာ္ပြဲမ်ား က်င္းပျပုလုပ္ေပးေျကာင္းလည္း ေဆးတကၠသိုလ္ (၂) ရန္ကုန္မွ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားမ်ားထံမွ သိရသည္။ “ဒီလိုမ်ိုး စာသင္ျကားတဲ့ ေနရာမွာ ဆရာဆိုတာ သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာ၊ ျကားဆရာ ဆိုတာ ရွိတယ္။ အကုန္လံုးက ဆရာေတြပါ။ ဆရာမ တို့ကေတာ့ သင္တဲ့ ဆရာေတြေပါ့။ ဒီသင္တဲ့ ဆရာေတြကို ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေတြက ဂါရဝျပုျကတယ္။ ေလးစားျကတယ္။ တင္စားျကတယ္။ ျမတ္ေသာဆရာ သီခ်င္းေတြနဲ့ ဂုဏ္ျပုျကတယ္။ ေမ့ေနတာက ဒီ အသံတိတ္ ဆရာေတြေပါ့။ သူတို့ ခနၶာကိုယ္ကို လိုသလို သံုးပါ။ သူတို့ ခနၶာကိုယ္ကေန ပညာေတြယူပါ။ ပညာေတြ ေပးေနတာ။ သူတို့က ခနၶာကိုယ္ကို ရင္းျပီးေတာ့ ပညာေပးတဲ့ ဆရာပါ။ သူတို့ကို ဆရာမတို့က တင္စားျပီး အသံတိတ္ဆရာ၊ ဝိညာဉ္မဲ့ ဆရာေပါ့။ ဝိညာဉ္မဲ့ ဆရာေနရာမွာေတာင္ ဝိညာဉ္မဲ့ ျမတ္ဆရာလို့ သံုးထားျပီး ပူေဇာ္တာ ျဖစ္တယ္”ဟု ရန္ကုန္ေဆးတကၠသိုလ္(၂) ခနၶာေဗဒဌာနမွ ပါေမာကၡဌာနမႉး ေဒါက္တာညိုညိုျမင့္က ေျပာျကားသည္။
No comments:
Post a Comment