ပညာျဖင့္ တည္ေဆာက္အပ္ေသာ နိုင္ငံတစ္ခုသည္ ကမၻာ့အလယ္တြင္ တင့္တယ္သည္။ တည္ျငိမ္၍ တိုးတက္ စည္ပင္ကာ ေခတ္မီေသာ နိုင္ငံဂုဏ္သိကၡာျကီးေသာ နိုင္ငံအျဖစ္ ရပ္တည္နိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ ဆင္းရဲေသာ တိုင္းျပည္နိုင္ငံမ်ားကို ျကည့္လွ်င္ ေခတ္မမီေသာ ပညာစနစ္နွင့္ လံုးခ်ာ လိုက္ေနျကရေပသည္။ ပညာေရး အားနည္း ခ်ိနဲ့ေသာအခါ ゞင္း၏ အက်ိုးဆက္အျဖစ္ တိုင္းျပည္သည္လည္း ဆင္းရဲတြင္းမွ ရုန္းမထြက္နိုင္ေတာ့ေပ။ ယင္းေျကာင့္ တိုင္းျပည္ စီးပြားေရးနွင့္ အနာဂတ္ ရွင္သန္ေရးတို့အတြက္ ပညာေရးတြင္ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈ ျပုျကသည္။ ပညာေရးတြင္ ျမႈပ္နွံျခင္းသည္ တန္ဖိုးရွိေသာ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈတစ္ရပ္ ျဖစ္သည္။
ဆင္းရဲေသာ တိုင္းျပည္နွင့္ တိုးတက္ဖြံ့ျဖိုးေသာ တိုင္းျပည္တို့အျကားတြင္ ပညာေရး၏ ကြာဟမႈျမင့္မားျခင္းကို ေတြ့ရေပလိမ့္မည္။ နိုင္ငံတစ္နိုင္ငံ တိုးတက္ေရးအတြက္ အဓိက လုပ္ေဆာင္ျကရေသာ က႑ဍမ်ားတြင္ ပညာေရး က႑ဍသည္ ထိပ္ဆံုးမ ွပါဝင္သည္ျဖစ္ရာ ပညာေရးက႑ဍကို ျပုျပင္ ေျပာင္းလဲရသည့္အခါ ေရတို ျပုျပင္ေျပာင္းလဲမႈနွင့္ ေရရွည္ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲမႈတို့ကို ခ်ိန္သားကိုက္ လုပ္ေဆာင္နိုင္မွသာ သိသာေသာ ရလဒ္ကို ရေပလိမ့္မည္။ ပညာေရးက႑ဍကို ေျပာင္းလဲရာ၌ အတိမ္းအေစာင္း အနည္းငယ္သည္ပင္လွ်င္ ျကီးစြာေသာ သက္ေရာက္မႈမ်ိုးကို ျဖစ္ေစနိုင္သည္။ နိုင္ငံေရးသည္ ေက်ာင္းခန္းထဲမွ လာသည္။ တိုင္းျပည္၏ အနာဂတ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ စာသင္ခန္းမ်ားအတြင္းမွ ထြက္ေပၚလာျကသည္။ ထို့ေျကာင့္ အေျမာ္အျမင္ ျကီးမားေသာ ေခါင္းေဆာင္တိုင္းသည္ ပညာေရး တိုးတက္ေအာင္ မျဖစ္မေန ျကိုးစား လုပ္ေဆာင္ျကျခင္း ျဖစ္သည္။
ပညာတတ္မ်ား ေနရာရေနေသာ၊ ပညာရွင္မ်ား ေပါမ်ားေသာ နိုင္ငံသည္ ခ်မ္းသာျကြယ္ဝေလ့ ရွိသည္။ ဆင္းရဲေသာ တိုင္းျပည္မ်ားအေနျဖင့္ အနာဂတ္အတြက္ ရည္ေမွ်ာ္၍ ပညာတတ္မ်ားကို မ်ားနိုင္သမွ် မ်ားမ်ား ေပၚထြက္ေစရန္ ေမြးျမူတတ္ျကသည္။ အဘယ့္ေျကာင့္ဆိုေသာ္ ပညာမဲ့မ်ားေသာ ပညာသင္ျကားခြင့္ ရရွိမႈ အေျခအေန နိမ့္ပါးေသာ နိုင္ငံသည္ ဆင္းရဲမြဲေတသည္။ ယူနက္စကို၏ ေလ့လာခ်က္ တစ္ရပ္တြင္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈနွင့္ ပညာသင္ျကားခြင့္ ရရွိမႈတို့အျကား ဆက္နွြယ္မ ႈစစ္ေဆးခ်က္ ပါရွိခဲ့သည္။ ယင္းစစ္ေဆးခ်က္တြင္ ကေလးမ်ားနွင့္ ျမီးေကာင္ေပါက္အရြယ္တို့ ပညာေရး မျပီးဆံုးခင္ ေက်ာင္းမွ ထြက္ရသည့္နႈန္း ျမင့္မားေသာေျကာင့္ ကမၻာ့ ဆင္းရဲမြဲေတမႈနႈန္းသည္လည္း က်ဆင္းရန္ လမ္းမျမင္ ျဖစ္ရသည္ဟု ဆိုထားသည္။ ယူနက္စကို၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ ၂၀၁၅ ခုနွစ္တြင္ ေက်ာင္းမွ ထြက္ရသည့္ ကေလးမ်ား၊ ျမီးေကာက္ေပါက္အရြယ္နွင့္ လူငယ္မ်ားသည္ ၂၆၄ သန္း ရွိေနသည္။ ယင္းတို့အနက္ မူလတန္းေက်ာင္းမွ ထြက္ရသည့္ ကေလး အေရအတြက္သည္ ၆၁ သန္း ရွိျပီး အထက္တန္းအဆင့္မွ ထြက္ရသည့္ ျမီးေကာက္ေပါက္ အရြယ္သည္ ၆၂ သန္းရွိကာ လူငယ္မ်ားမွာ ၁၄၁ သန္းရွိသည္။
ေက်ာင္းမွ ထြက္ခဲ့ရသည့္ လူအမ်ားစုသည္ ပို၍ ဆင္းရဲေသာ နိုင္ငံမ်ားတြင္ ေနထိုင္ျကသူမ်ား ျဖစ္ေျကာင္း ေတြ့ရျပီး ယင္းနိုင္ငံမ်ားသည္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ဝင္ေငြပို၍ နိမ့္ပါးေသာ နိုင္ငံမ်ားျဖစ္ကာ အာဖရိက၊ ဗဟိုအာရွနွင့္ ေတာင္အာရွ၊ အေရွ့ပိုင္းအာရွနွင့္ အေရွ့ေတာင္ အာရွ၊ အာရွ အေနာက္ပိုင္းနွင့္ အာဖရိက ေျမာက္ပိုင္းေဒသမ်ားရွိ နိုင္ငံမ်ား ျဖစ္ျကသည္။ ေသခ်ာသည္မွာ ပညာေရးနွင့္ ယင္းပညာေရးကို ရရွိနိုင္မႈ အခြင့္အလမ္း နိမ့္ပါးျခင္းက စီးပြားေရးဆိုင္ရာ တိုးတက္ ျဖစ္ထြန္းေစမႈအေပၚ အတားအဆီး ျဖစ္ေနေပသည္။ ပညာေရးက႑ဍ တိုးတက္ဖြံ့ျဖိုးမႈ မရွိလွ်င္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ေလွ်ာ့ခ်ေရးကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္နိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ ဖြံ့ျဖိုးမႈ ေနွာင့္ေနွးေနသည့္ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္လည္း ပညာေရးက႑ဍကို မလြဲမေသြ ျပုျပင္ရန္ လိုအပ္ေနေပသည္။
ပညာေရးသည္ အေရးျကီးျပီး ပညာရည္ ျမင့္မားေသာ တိုင္းျပည္တြင္ ျပည္သူမ်ား၏ ေပ်ာ္ရွြင္၍ တည္ျငိမ္ေသာ ဘဝေတြ ဖန္တီးေပးနိုင္မည္။ အနာဂတ္အတြက္ အာမခံခ်က္ ေပးနိုင္မည္။ ဝင္ေငြျမင့္မားျပီး အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းမ်ားလည္း ပို၍ မ်ားျပားသည္။ တန္းတူညီမွ် အခြင့္အေရးေပးသည့္ တရားမွ်တမႈ ပိုမို ျဖစ္ထြန္းေစျပီး ဆင္းရဲခ်မ္းသာနွင့္ လူတန္းစား ျခားနားမႈကို ဖယ္ရွားနိုင္မႈ အားေကာင္းေစသည္။ ထို့ျပင္ ဘဝ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားနွင့္ စိတ္ကူး ပံုေဖာ္လိုမႈမ်ားအတြက္ အေထာက္အပံ့ ျဖစ္ေစသည္။ သို့ျဖစ္ရာ ျမန္မာနိုင္ငံ အေနျဖင့္လည္း အေရးျကီးေသာ ပညာေရးဆိုင္ရာ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲမႈ လုပ္ေဆာင္ရာ၌ စမ္းသပ္ခံ ကာလမ်ားျဖင့္သာ အဆံုးမသတ္သြားရန္ သတိျပုသင့္ပါသည္။ ထိုသို့ လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ ေရတိုေရရွည္ စီမံကိန္းမ်ားျဖင့္ မွန္ကန္ သင့္ေတာ္ေသာ မူဝါဒမ်ား ခ်မွတ္နိုင္ရန္အတြက္ ဘက္ေပါင္းစံုမွ ေလ့လာ အကဲျဖတ္၍ ျပုျပင္ ေဆာင္ရြက္သင့္ပါေျကာင္း The Daily Eleven သတင္းစာက တိုက္တြန္း ေရးသားအပ္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment